ლათინური ენა/ანბანი

ლათინური ანბანის თითქმის ყველა ასო ისევე იკითხება როგორც იწერება. კლასიკური ლათინურის ხანის ანბანი თანამედროვე ანბანისგან განსხვავდება იმით რომ მასში არ იყო j და w. ხოლო ასო V აღნიშნავდა ორ ბგერას u და w. ასო u გვიანდელი წარმოშვებისაა, თუმცა დღეს ლათინურ ტექსტებში იგი იწერება სადაც ბგერა u არის. ასო k ძალიან იშვიათად გამოიყენებოდა. ასოები y და z ჯერ კიდევ რომის რესპუბლიკის გვიანდელ ეტაპზე შემოვიდა ბერძნული ბგერების აღსანიშნავად.

ასო	გამოთქმა	მაგალითები
A	ა. ასოთშეთანხმება ae იკითხება როგორც აი, ხოლო au როგორც ოუ	carai, saepe, aut, laudo
B	ბ. bs და bt იკითხება როგორც პს და პტ	urbs, obtineo
C	კლასიკურ ლათინურში ყოველთვის როგორც კ. ც-თ წაკითხვა გვიან შემოვიდა. ch იკითხება როგორც ქ	cum, civis, facilis
D	დ
E	ე
F
G	ყოველთვის როგორც გ
H	ჰ
I	ი. ხმოვნის წინ არბილებს ხმოვანს.
K	კ
L	ლ
M	მ
N	ნ
O	ო. oe იკითხება როგორც ოი
P	პ, ph - ფ, ბერძნულ სიტყვებში.
Q	ყოველთვის გამოიყენება შეთანხმებაში qu (qv) და იკითხება კვ-თ.	ელემენტი
R	რ მაგარი რ.
S	ს
T	ყოველთვის როგორც ტ. th ასახავს ბერძნულ ბგერას თეტა.	nationem, mentionem
U	უ
V	რბილი ვ, ქართულში ანალოგი არაა, ინგლისურ w-ზე რბილად.	vivo, vinum
W	დაბლიუ დაბალი იუ		X	ქს
Y	უი	ასახავს ბერძნულ ბგერას
Z	ზ

ხმოვნები ლათინურ ენაში იყო ან გრძელი ან მოკლე. გრძელი ხმოვანი ორჯერ გრძელია ვიდრე მოკლე, ტექსტებში იგი აღინიშნება ხმოვნის თავზე - ხაზით.